+30 2111820163
enerchem@enerchem.gr

Επεξεργασία νερού και υγρών αποβλήτων

Translate

Αλγοκτόνα
Οι αλγοκτόνες ενώσεις είναι χημικές ουσίες που καταστρέφουν άλγη (φύκια), όταν προστίθενται στο νερό.
Παραδείγματα αλγοκτόνων είναι ο θειικός χαλκός, τα άλατα σιδήρου, τα άλατα αμίνης κολοφωνίου και τα τεταρτοταγή χλωριούχα άλατα του αμμωνίου. Οι αλγοκτόνες ενώσεις είναι αποτελεσματικές έναντι των αλγών, αλλά δεν είναι πολύ χρήσιμες για ανθοφόρα φυτά για περιβαλλοντικούς λόγους.
Το πρόβλημα με τα περισσότερα αλγοκτόνα είναι ότι ενώ καταστρέφουν όλα τα υπάρχοντα άλγη, δεν αφαιρούν τις τοξίνες που απελευθερώνονται από αυτά πριν από την καταστροφή τους.
Αντιαφριστικά
Ο αφρισμός είναι το φαινόμενο όπου κατά το διασκορπισμό ορισμένων αερίων στο υγρό δημιουργείται μια μάζα φυσαλίδων, γνωστή ως αφρός.
Η αιτία του αφρισμού είναι μια περίπλοκη μελέτη στη χημεία, αλλά είναι ευρέως γνωστό ότι η ύπαρξή του φαινομένου δημιουργεί σοβαρά προβλήματα τόσο στη λειτουργία των βιομηχανικών διεργασιών όσο και στην ποιότητα των προϊόντων. Όταν το φαινόμενο δεν είναι ελεγχόμενο, ο αφρός μπορεί να μειώσει την απόδοση του εξοπλισμού και να αυξήσει τη διάρκεια και το κόστος συντήρησης.
Τα αντιαφριστικά μείγματα περιέχουν έλαια συνδυασμένα με μικρές ποσότητες διοξείδιο του πυριτίου. Διασπούν τον αφρό χάρη σε δύο από τις ιδιότητες της σιλικόνης: ασυμβατότητα με υδατικά συστήματα και ευκολία διασποράς.
Τα αντιαφριστικά διατίθονται είτε ως σκόνη είτε ως γαλάκτωμα.

Σκόνη
Η αντιαφριστική σκόνη αποτελείται από μια ομάδα προϊόντων με βάση το τροποποιημένο πολυδιμεθυλοσιλοξάνιο. Τα ατνιαφριστικά ποικίλλουν στις βασικές τους ιδιότητες, αλλά παρέχουν εξαιρετική αντιαφριστική ικανότητα σε ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών και συνθηκών.
Τα αντιαφριστικά είναι χημικώς αδρανή και δεν αντιδρούν με το διασπασμένο αφρό. Είναι άοσμα, άγευτα, μη πτητικά, μη τοξικά και δεν διαβρώνουν τα υλικά. Το μόνο μειονέκτημα της σκόνης είναι ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε υδατικά διαλύματα λόγω κακής διασποράς.

Γαλακτώματα
Αντιαφριστικά γαλακτώματα είναι υδατικά γαλακτώματα υγρών πολυδιμεθυλοσιλοξανίου. Έχουν τις ίδιες ιδιότητες με αυτές της σκόνης, η μόνη διαφορά τους είναι ότι τα γαλακτώματα μπορούν να εφαρμοστούν σε υγρά διαλύματα.
Αντιδιαβρωτικά
Η διάβρωση είναι το φαινόμενο στο οποίο οφείλεται η μετατροπή ενός μετάλλου σε μια διαλυτή ένωση ή/και την υποβάθμιση των ιδιοτήτων του.
Η διάβρωση μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα λειτουργίας ενός συστήματος, όπως π.χ. στην αστοχία κρίσιμων τμημάτων ενός λέβητα, στην εναπόθεση προϊόντων διάβρωσης σε κρίσιμες περιοχές εναλλακτών θερμότητας και γενικά σε μειωμένη απόδοση του μηχανολογικού εξοπλισμού.
Τα αντιδιαβρωτικά (αναστολείς διάβρωσης) είναι χημικά που αντιδρούν με τις μεταλλικές επιφάνειες, προσδίδοντας σε αυτές ένα ορισμένο επίπεδο προστασίας. Οι αναστολείς διάβρωσης λειτουργούν επικαθήμενοι στις μεταλλικές επιφάνειες, προστατεύοντας αυτές σχηματίζοντας μια μεμβράνη.
Αντικαθαλωτικά
Καθαλάτωση είναι το ίζημα που σχηματίζεται σε επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με το νερό ως αποτέλεσμα της καθίζησης των διαλυτών στερεών που καθίστανται αδιάλυτα καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία. Μερικά παραδείγματα καθαλάτωσης είναι το ανθρακικό ασβέστιο, το θειικό ασβέστιο και το πυριτικό ασβέστιο.
Τα αντικαθαλωτικά είναι αρνητικά φορτισμένα πολυμερή επιφανειακής δράσης . Καθώς τα διαλυμένα άλατα υπερβαίνουν τη διαλυτότητα τους και αρχίζουν να συσσωματώνονται, τα πολυμερή συνδέονται. Η δομή κρυστάλλωσης διακόπτεται και αποτρέπεται ο σχηματισμός αποθέσεων. Τα σωματίδια σε συνδυασμό με τον αναστολέα θα διασκορπιστούν και θα παραμείνουν σε εναιώρημα.
Παραδείγματα αντικαθαλωτικών είναι οι φωσφορικοί εστέρες, το φωσφορικό οξύ και τα διαλύματα πολυακρυλικού οξέως  μικρού μοριακού βάρους.
Απολυμαντικά
Τα απολυμαντικά καταστρέφουν τους ανεπιθύμητους μικροοργανισμούς στο νερό.
Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι απολύμανσης και τύποι απολυμαντικών.
Διασπαρτικά
Διασπαρτικά νερού ψύξης
Η λάσπη στα συστήματα ψύξεως δημιουργεί πολλά προβλήματα. Μερικά από αυτά είναι η έμφραξη των σωληνώσεων, η κατανάλωση των χημικών προσθέτων, η ανάπτυξη μικροβιακού φορτίου, αφού κάτω από τη λάσπη, στα σημεία δηλαδή που το μικροβιοκτόνο δεν έχει επίδραση, ευνοείται η ανάπτυξη αναερόβιων μικροοργανισμών. Κατά συνέπεια, η χρήση διασπαρτικών προσθέτων κρίνεται αναγκαία. Η αλυσίδα των διασπαρτικών αποτελείται από δυο μέρη το υδρόφοβο και το υδρόφιλο κομμάτι. Το υδρόφοβο προσκολλάται στη λάσπη και το υδρόφιλο παρασύρεται από τη ροή του νερού με αποτέλεσμα την αποκόλληση της λάσπης.
Συσσωματικά - Κροκιδωτικά
Συσσωμάτωση (coagulation) είναι η διεργασία κατά την οποία τα κολλοειδή και λεπτομερή αιωρούμενα υλικά ενός υδατικού διαλύματος προετοιμάζονται με κατάλληλα μέσα για συνένωση. Πρακτικά, η συσσωμάτωση αποτελεί τη διεργασία αποσταθεροποίησης του σταθερού κολλοειδούς διαλύματος. Κροκίδωση (flocculation) είναι η συνένωση των αποσταθεροποιημένων κολλοειδών και η δημιουργία μεγάλων σχηματισμών (κροκίδων, flocs).
Μικροβιοκτόνα
Σε εργαστηριακές δοκιμές προσδιορίζεται ένα μέγιστο ανεκτό όριο μικροβιακού πληθυσμού στα υδατικά συστήματα.
Σε πολλές περιπτώσεις ο αριθμός των βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών χρειάζεται σημαντική μείωση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την προσθήκη μικροβιοκτόνων δηλαδή χημικών ενώσεων που είναι τοξικές για τους μικροοργανισμούς. Τα μικροβιοκτόνα τροφοδοτούνα σε ένα σύστημα επιτυγχάνουν ταχεία και αποτελεσματική μείωση του πληθυσμού των μικροοργανισμών. Επειτα από αυτό οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να ανακάμψουν εύκολα.
Υπάρχουν διαφορετικά βιοκτόνα, μερικά από τα οποία έχουν ευρύ φάσμα αποτελεσμάτων σε πολλά διαφορετικά είδη βακτηρίων.